Anja liet via social media weten dat ze mijn schilderijen erg waardeerde. Met haar woorden: “Jouw vertaling van emotie is voor mij zeer herkenbaar en zelfs voelbaar”. Verder schreef ze: "Ik heb een gedichtenbundeltje geschreven en heb dat in eigen beheer in kleine oplage laten drukken, voor mijzelf (als project) en mijn dierbaren en geef het inmiddels kleine zetjes richting de buitenwereld om te zien waar het zichzelf naar toe zal brengen. Ik wil je er graag één sturen om mijn gevoelsvertaling met je te delen…."
Een lief gebaar, maar ik vond het best spannend. Ik lees veel, maar nooit gedichten. Wat nou als het me helemaal niet aansprak? Anja verzekerde mij dat ik er niets mee hoefde te doen als ik niet wilde. En zo ben ik op mijn gemak aan het boekje begonnen.
Ik heb alle gedichten gelezen: En met plezier kan ik wel zeggen! De gedichten zijn liefdevol geschreven, soms pijnlijk eerlijk en een ander keer weer vol humor. Ik zie veel overeenkomsten met het thema van mijn schilderijen.
Ik heb alle gedichten gelezen: En met plezier kan ik wel zeggen! De gedichten zijn liefdevol geschreven, soms pijnlijk eerlijk en een ander keer weer vol humor. Ik zie veel overeenkomsten met het thema van mijn schilderijen.
Bij deze wil ik één van de gedichten met jullie wil delen.
Voor U
Met de kleuren van mijn hart,
schilder ik in woorden,
een trein om mee op reis te gaan,
naar zeer bekoorde oorden.
Langs velden, wuivend kippenvel,
en luchten van geluk.
Terug naar wat u bijna kwijt was.
Om te voelen aan dat stuk,
in u, dat diepverborgen kleine.
Gelijk aan een verwaarloosd kind.
Dat zuivere, subtiele fijne,
hetgeen zich in uw hart bevindt.
Kom, pak mijn hand en luister met uw ogen,
naar de klanken van mijn lied.
Naar wat mijn ziel bewogen heeft,
of durft u soms niet?
Ik voer u mee, naar uw gevoel,
in mijn loop van alle dag.
Want zoals u stil verlangen heeft,
wens ik dat ik beroeren mag…
schilder ik in woorden,
een trein om mee op reis te gaan,
naar zeer bekoorde oorden.
Langs velden, wuivend kippenvel,
en luchten van geluk.
Terug naar wat u bijna kwijt was.
Om te voelen aan dat stuk,
in u, dat diepverborgen kleine.
Gelijk aan een verwaarloosd kind.
Dat zuivere, subtiele fijne,
hetgeen zich in uw hart bevindt.
Kom, pak mijn hand en luister met uw ogen,
naar de klanken van mijn lied.
Naar wat mijn ziel bewogen heeft,
of durft u soms niet?
Ik voer u mee, naar uw gevoel,
in mijn loop van alle dag.
Want zoals u stil verlangen heeft,
wens ik dat ik beroeren mag…
Red telephoneline - Bianca van Baast |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten