Guest mei 2013: Hans van Eerd

Hans van Eerd

Deze maand toont ‘Guest' het beeld ‘Waarover nu?’  van kunstenaar Hans van Eerd.

De beeldhouwer was een jaar geleden ook al te gast op Guest, maar toonde toen totaal ander werk. ‘Naar verre horizon’ liet ons toen een mythisch figuur zien met een dromerige ondertoon, terwijl ‘Waarom nu?’ eerder een harde realiteit laat zien.

De inspiratie voor het nieuwe werk ontstond door een verlangen naar echte communicatie.
Dankzij diverse activiteiten buiten zijn atelier woont de kunstenaar regelmatig vergaderingen en bijeenkomsten bij. Gefascineerd door wat hij daar zag; veel gepraat maar weinig echte communicatie, begon hij zijn observaties vast te leggen in beelden.

De mythische wezens veranderden in mensfiguren gereduceerd tot een hoofd met armen. En hoewel ze nog steeds in staat zijn tot (non) verbale communicatie, lijken de beelden van Hans van Eerd absoluut niet in staat om te ontvangen; hun houding is defensief en de oren ontbreken.

Waarover nu? - Hans van Eerd

In ‘Waarover nu?’ toont Hans van Eerd ons vier mannen aan een ronde tafel. Ze lijken in overleg te zijn, maar met hun armen over elkaar en hun kinnen in de lucht is er weinig sprake van een echt gesprek. Eén figuur kijkt zelfs weg.
Het beeld, in combinatie met de titel, doet vermoeden dat het onderwerp overal over kan gaan, behalve over de waarheid. De mannen hebben een punt bereikt waar hun ego hen in de weg zit en voor niemand wil wijken.
In het midden van de tafel staat een groot struisvogelei dat zou kunnen verwijzen naar het ei van Columbus; men zoekt een simpele oplossing voor een moeilijke opgave. Maar eerder verwacht ik dat het verwijst naar de struisvogel zelf, die zijn kop in het zand steekt en doet alsof er niets mis is...

Details 'waarover nu?' - Hans van Eerd

Hans van Eerd opent één keer in de twee jaar zijn atelier en galerie voor publiek.

De ‘Open Dagen 2013’ vinden plaatst op
14, 15, 16, 21, 22 en 23 juni van 13.00 tot 17.00 uur.
Boterwijksestraat 10 te Oirschot

Meer info volgt.

www.guestartist.nl

Kunstroute Keulen

Tip voor het komend weekend: Kunstroute Ehrenfeld, Köln 2013

Mijn werk zal getoond worden bij

Kunstraum Ba Cologne: Ort der Obstallation
Rothehausstr. 21, Keulen, Duitsland
0049-221-2714916
www.ba-cologne.de

Zaterdag 04 mei    14.00-22.00 uur
en
Zondag 05 mei    14.00-18.00 uur

Meer info: kunstroute.blogspot.de



Bianca van Baast - Dag verleden II

Kunst kopen van levende kunstenaars.

Afgelopen tijd postten vele kunstenaars deze ets op Facebook. Hiermee werd het idee gewekt dat je beter nu hun kunst kunt kopen, omdat het bij leven nog betaalbaar is.
Maar dat kunst in prijs stijgt zodra de kunstenaar is overleden gaat niet altijd op.

Zo werkte ik, toen de befaamde kunstenaar Anton Heyboer overleed, in een galerie in Breda. Ondanks zijn grote naam, bleven de prijzen na zijn dood onveranderd. Waarschijnlijk had dit te maken met zijn grote productie. Na zijn dood werd er nog volop werk aangeboden waardoor vraag en aanbod aan elkaar gewaagt bleef.
 
Veelal gaan de prijzen omlaag zodra een kunstenaar komt te overlijden. Vooral bij kunstenaars met weinig naamsbekendheid en nabestaanden die er niet van willen of hoeven rond te komen ebt de belangstelling voor het werk uiteindelijk weg. Hierdoor verminderd de waarde.

Maar laat je niet vergissen, zo’n kunstenaar kan worden herontdekt en dan loopt de waarde na jaren weer op.
Toch zou ik hier niet op speculeren, maar gewoon het werk nu al aankopen. Dit advies heeft niets te maken met de prijs, de dood of het leven, maar alles met de kansen die u een kunstenaar gunt.
Een kunstenaar die niet (genoeg) verkoopt zal op den duur moeten stoppen of iets anders naast het kunstenaarschap moeten gaan doen. Welk ander groot plezier kunt u een kunstenaar én uzelf doen dan de kunstenaar te laten werken in een vak waar hij of zij het beste in is?!

www.biancavanbaast.nl
www.guestartist.nl

Guest bestaat één jaar!

www.guestartist.nl bestaat deze week één jaar!

Met dank aan kunstenaars:

Cécile Verwaaijen
Margot Homan
Walter Brems
Herman Smorenburg
Judith Rosema
David de Graef
Jan Bosschaert
Caroline Westerhout
Arewik Avakian
Laura Hoek
Poen de Wijs
Hans van Eerd

Gastkunstenaars 2012 -2013 op www.guestartist.nl

Het Rijks op je keukentafel

Met mijn rondreizend schilderij 'Een glimp van je ziel' wil ik iedereen, ongeacht achtergrond of afkomst, met kunst in aanraking laten komen.
Het Rijksmuseum te Amsterdam deelt mijn wens om meer mensen met kunst te laten kennismaken en heeft sinds vandaag daar zijn eigen methode voor.

Het Rijksmuseum opent op 13 april zijn deuren na een lange periode van renoveren, restaureren en verbouwen. Ter gelegenheid hiervan hebben Rijksmuseum en Albert Heijn de actie ‘Rijks aan tafel’ opgezet. Doel van de actie is om gesprekken aan tafel te stimuleren over kunst. Op de zuivelpakken staat een afbeelding van het kunstwerk met korte omschrijving, verrassende feiten en een raadseltje. Ook kan er gespaard worden voor toegangskaartjes.


Zuivelpakken met kunst


Meesterwerken als De Nachtwacht van Rembrandt, het Melkmeisje van Vermeer, een zelfportret van Van Gogh, maar ook Nijntje van Dick Bruna. Zestien topstukken uit het Rijksmuseum sieren vanaf vandaag miljoenen literpakken melk, vla en yoghurt van Albert Heijn.

Wim Pijbes, hoofddirecteur van het Rijksmuseum: "Het Rijksmuseum is van iedereen. We willen de Nederlanders op een laagdrempelige manier verrassen met onze prachtige collectie. Een gesprek over kunst aan de keukentafel stimuleert hopelijk een bezoek aan de echte werken in het prachtig vernieuwde Rijksmuseum."

Tweet!

Vanaf nu ben ik ook te volgen op twitter! https://twitter.com/biancavanbaast

Guest april 2013: Cécile Verwaaijen

Deze maand is Cécile Verwaaijen te gast op ‘Guest' met haar werk ‘Julie III’.


Cécile Verwaaijen

De eerst keer dat ik in aanraking kwam met het werk van Cécile Verwaaijen schilderde ze zelfportretten in olieverf; iets totaal anders dan wat we deze maand van haar op Guest tonen en al helemaal anders dan het werk dat Cécile gedurende haar laatste expositie tentoonstelde.
De reden hiervoor is dat Cécile Verwaaijen niet bang is om een geheel nieuwe weg in te gaan als ze daar behoefte aan heeft.

Bepaalde gebeurtenissen in Céciles leven, zoals de geboorte van haar eerste kindje en het overlijden van haar zus, veranderde meerdere malen haar visie op zichzelf en haar omgeving, met telkens een radicale omslag in haar werkwijze als gevolg.
Ik schrijf nadrukkelijk ‘werkwijze’, omdat de uitvoering veranderde, maar het thema bleef nagenoeg hetzelfde. De rode draad in haar werk is een verlangen naar begrip en een betere positie voor zichzelf en de ander in onze maatschappij. Opvallend is dat ze hiervoor telkens dezelfde ingrediënten gebruikt, namelijk verwijzingen naar de kunstgeschiedenis en stofmotieven die symbool staan voor een bepaalde cultuur of tijdperk.

Na het zien van Verwaaijens schilderijen rond 2001 en te hebben gelezen dat Cécile tot een tweeling behoorde, vroeg ik me af of een tweeling onderscheid weet te maken tussen zichzelf en de ander. Voor een eenling is het vaak al moeilijk om te bepalen welke emoties, normen en waarden van zichzelf zijn en welke tot de ouders behoren.
Hoe zou het dan zijn als je samen zo intiem opgroeit?

Vier armen - Cécile Verwaaijen

Dit gegeven, en een verhuizing die zorgde dat Verwaaijen zich vervreemd deed voelen in haar eigen omgeving, lijken de aanzet tot haar olieverfschilderijen. Vooral in de werken waarin ze zichzelf schildert met telkens een ander kledingstuk aan of lap over haar hoofd gedrapeerd, lijkt ze zichzelf te willen (her)ontdekken middels de kleding die ze aan past.

Na de geboorte van haar eerste kindje stopt Cécile radicaal met de zelfportretten in olie en begint portretten in pastel te tekenen.
En hoewel de schilderijen betrekkelijk klein van formaat waren, niet groter dan 50 x 60cm, zijn de tekeningen juist extreem groot. De nieuwe werken doen denken aan de statige portretten uit de kunstgeschiedenis waarin personen met aanzien werden vastgelegd voor de eeuwigheid. Alleen bekleden Céciles modellen geen hoge positie. Ze gebruikt juist figuren uit de minderheidsgroepen, zoals allochtonen. Gefascineerd door hun plek in de maatschappij en hun culturele achtergrond, legt ze hen vast in traditionele kledij die ze, net als in haar vorige werk, zorgvuldig in detail weergeeft. Ook het motief in de achtergrond, die tevens een grote rol speelt, wordt volledig uitgewerkt. Hierdoor veranderd het model van aanzien en zet Cécile Verwaaijen vraagtekens bij hun positie in onze samenleving.

Julie III - Cécile Verwaaijen

De tekening ‘Julie III’ waar Guest deze maand aandacht aan geeft, toont geen allochtoon, maar een jonge vrouw in hedendaagse kleding met piercing en tatoeage.
Uit eigen ervaring weet ik dat er nog steeds vooroordelen bestaan over mensen met dit soort versieringen. Jaren geleden droeg ik zelf een neus,-  en wenkbrauwpiercing en bij het afscheid nemen van mijn werkgever, omdat ik opnieuw ging studeren, verraste hij mij met de woorden: “Dankjewel dat je me hebt doen inzien dat mensen met piercings ook aardige mensen kunnen zijn”.
Dus ook hier zet Verwaaijen ons aan het denken over onze (voor)oordelen, door juist dit model in een klassieke houding te plaatsen voor een behangetje met Rococomotief.

In Céciles laatste exposities zien we haar materiaal weer veranderen. Mede door een nieuwe ingrijpende gebeurtenis in haar leven, het overlijden van haar zus, is ze overgestapt naar textiele werkvormen, zoals borduren en naaien. Met stof, naald en draad weet ze het gevoel van onrecht om te zetten in een lieflijk beeld.
In dit arbeidsintensieve werk gebruikt ze soms tekst, waardoor haar betrokkenheid bij het onderwerp nog duidelijker wordt.
En ook nu weer maakt ze gebruik van de kunstgeschiedenis en andere culturen om de meest passende vorm te bepalen.

Hoewel het veranderen van stijl niet altijd wordt aangemoedigd in de kunstwereld vind ik het bewonderenswaardig hoe Cécile Verwaaijen telkens weer, ongeacht in welk materiaal, sterk werk blijft maken!
  
                                                       www.guestartist.nl