Wie wil je zijn (Als de dood dichtbij komt)?

 

Paradise of blue -
Bianca van Baast

Heb je wel eens nagedacht over wie je wil zijn?
Nog niet zo lang geleden werd een dierbaar familielid per ambulance naar het ziekenhuis gebracht met pijn op de borst. Door een verleden met hartklachten ging iedereen van het ergste uit. Ook ik vroeg me af of ik degene nog levend terug zou zien. Tevens vroeg ik me af, net als ruim een jaar geleden toen de eerste hartklachten begonnen, of diegene het leven heeft geleefd dat hij altijd heeft willen leven?

In het verleden heb ik via bepaalde oefeningen tijdens een cursus en een andere gebeurtenis mogen ervaren hoe de dood voelt. Voor mij voelde het als leven zonder lichaam. Na het (af)sterven van mijn lichaam ging het leven gewoon door. Maar waar ik van schrok was dat de dierbaren die achterblijven hier geen weet van hebben. En dat als ik hen dus nog iets wil zeggen, dit waarschijnlijk moeilijk tot onmogelijk wordt.
Dit deed me beseffen dat ik bewuster moest gaan leven. Want hoe wil ik naar mezelf kijken op mijn sterfbed? Hoe wil ik dat een ander, en dan vooral mijn nichtje van nu 1,5 jaar, zich mij herinnert? En wat wil ik voor mijn sterven nog aan schoonheid en wijsheid met de wereld delen?

Ik kan je een lijst geven van alle dingen die ik graag nog wil delen. Daarnaast heb ik een lange lijst met namen van mensen die ik wil bedanken voor hun aanwezigheid in mijn leven, waartegen ik nog wil zeggen dat ik van ze hou of die ik nog wil vergeven voordat ik sterf.
Ach ,was het allemaal maar zo simpel….

Nieuw leven - Bianca van Baast

Ik wil graag vergeven, maar soms doet het nog zo’n pijn waardoor dit (nog) niet lukt. En ik wil zoveel delen, maar ik weet nog zo weinig. En ik wil wel zeggen ‘ik hou van jou’, maar ik durf me nog niet zo kwetsbaar op te stellen.

Ik ben nog niet diegene die ik op mijn sterfbed hoop te zijn (gelukkig maar misschien), maar ik kies er voor om NU diegene te zijn die oefent in vergeven. Om NU diegene te zijn die schoonheid en wijsheid verzamelt en het alvast in partjes ronddeelt. Ik kies er NU voor om diegene te zijn die het beste uit haar eigen leven haalt en anderen stimuleert hetzelfde te doen. En ik kies er NU voor om zoveel mogelijk mijn liefde te tonen ook al kan ik het maar moeilijk verwoorden.

Ben eens eerlijk, kies jij bewust voor wie je wil zijn?

Liefs,
Bianca
www.biancavanbaast.nl

Guest april 2014: Marianne van Hest.

 

Marianne van Hest in haar atelier

Guest toont deze maand het schilderij Magnolia I van Marianne van Hest.
En op het moment dat ik dit schrijf toont de magnolia zichzelf van zijn mooiste kant. In plaats van groene bladeren paradeert de boom met roze en witte bloemen. Geen wonder dat de natuur zo’n inspiratie is voor vele kunstenaars.

Bloemen worden vaak geassocieerd met schoonheid en sereniteit. Maar in het werk van Marianne van Hest krijgen ze een andere lading. In verschillende verflagen en soorten schildert Marianne hen met vertroebelde kleuren, onvolledig, soms dekkend, dan weer transparant. Het esthetische vervaagd hierdoor en de transparantie laat de bloemen oplossen in het niets. Het scheelt niet veel of ze verliezen de aandacht van de toeschouwer aan de concurrerende achtergrond.


Magnolia I - Marianne van Hest

 

zinkviooltje I - Marianne van Hest

Die strijd zien we ook terug in het echte leven. Door toedoen van haar omgeving (lees: de mens) stijgt het aantal uitstervende planten op dit moment verontrustend hard. Het huidige project van Marianne van Hest bestaat dan ook uit het vastleggen van die uitstervende en beschermde wilde plantensoorten.
Toch wil de kunstenares hiermee geen bestraffende vinger ophouden. Ze tracht alleen te (be)grijpen wat on(be)grijpbaar is.


www.guestartist.nl



Leven is als kunst creëren.

In mijn vorige blog schreef ik over een bezield leven. Daarbij gebruikte ik termen als ‘een visie hebben’, ‘keuzes maken’ en ‘de massa loslaten’. Eigenlijk, bedacht ik me, lijkt leven wel op het creëren van kunst.


Maker onbekend

Mijn schilderijen ontstaan nooit uit het niets. Nee, het begint met een verlangen. Een verlangen om iets te grijpen, om het vast te leggen, om het tastbaar te maken. In gedachten maak ik een voorstelling die ik soms vastleg in een schets. Ik vergelijk mijn ideeën met hetgeen dat al bestaat. Misschien zijn er kunstenaars die dit onderwerp al hebben uitgewerkt? Zo ja, hoe hebben zij dit dan aangepakt? En hoe zou ik het willen doen? Moet er iets aan toegevoegd worden of juist weggelaten? Door te bepalen wat me aanspreekt en wat niet creëer ik een beeld van wat ik wil vastleggen.

 

Schets voor Ochtendritueel -
Bianca van Baast

Zo werkt het ook in het leven. Iets raakt je, positief of negatief, waardoor er een verlangen ontstaat om het meer in je leven toe te laten of om het te veranderen. Als je toegeeft aan dit verlangen schets je een beeld van hoe het er uit moet zien. Je vergelijkt het met wat reeds is, je voegt toe en schrapt weg. En zo schep je je eigen ideaal. Niet dat van een ander of de massa, maar van jezelf.

Model voor Ochtendritueel

Maar dan...
Je visie moet uitgevoerd worden. Ronddralend in mijn atelier krijg ik de neiging om de boel de boel te laten. Faalangst zet in; Hoe kom ik in hemelsnaam van een wit doek tot het schilderij dat ik voor ogen heb?! Datgene waar ik zo naar verlang lijkt zo ver weg en misschien zelfs onmogelijk.

Dit zien we ook terug in het dagelijkse leven. We willen afvallen, een leuke baan, een fijne relatie, maar het lijkt onmogelijk. En vooral als die ander, de werkgever, de (potentiële) partner, etc niet wil meewerken. Misschien is het verstandiger om het verlangen maar op te geven?
Persoonlijk denk ik dat een verlangen niet voor niets bestaat en dat we er zeker iets mee moeten doen. En ik kan mijn canvas wel de schuld geven dat het wit is, maar ik ben degene die daar verandering in kan brengen.

Een groot project moet daarom ook verdeelt worden in kleine stapjes. Het is belangrijk dat de elke stap met vertrouwen kan worden gezet. Als kunstenaar betekend dit voor mij dat ik een model uitnodig in mijn atelier en beeldmateriaal verzamel. Naar aanleiding hiervan bepaal ik de grote van mijn doek. Ik zorg dat ik het nodige materiaal in huis heb en maak een eerste opzet. Misschien heb ik meer kennis nodig betreffende mijn materiaal of techniek. Dan volg ik een cursus, workshop of probeer ik het eerst op een andere ondergrond uit. En soms is het nodig dat ik even niets doe. Zo kan de verf drogen en kan ik mijn volgende stap bepalen.

Eerste opzet Ochtendritueel - Bianca van Baast

Wat je ook wilt creëren, het begint altijd met het bepalen van waar je je nu bevindt. Daarna kijk je naar wat je nodig hebt om dichter bij je einddoel te komen. Misschien moet je iets leren, iets aanschaffen of iets weglaten?

Hoe goed ik me ook voorbereid op mijn te creëren kunstwerk, het verloopt altijd anders dan gepland. Het beeldmateriaal is niet helemaal geschikt, de compositie oogt op het doek anders dan in de schets of mijn verf reageert niet zoals ik hoopte. Ik kan dit als falen zien en opgeven of ik kan dit als een uitdaging zien en een oplossing trachten te vinden. Meestal kies ik voor het laatste. En wat blijkt? Ik leer weer iets nieuws, of het schilderij wordt zelfs beter dan ik van te voren had kunnen bedenken.

Kleur van de achtergrond wordt gewijzigd -
Bianca van Baast

Niets is voorspelbaar en alles veranderd. En als iets lijkt te mislukken of dat we een ’nee’ te horen krijgen, is dit een teken dat we het op een andere manier moeten proberen. Telkens als iets niet gaat zoals wij het willen, krijgen we meer duidelijkheid van hoe we het wel zouden willen. Hierop kunnen we ons doel naar wens aanpassen en wordt onze visie concreter.

Ik dacht altijd dat een schilderij dat af is mijn ultieme doel was, maar dat is niet waar. Juist het creatieproces, de weg naar het eindresultaat is wat creëren leuk maakt. Hier zit de spanning, de uitdaging en het plezier als het lijkt te lukken. Je kunt het vergelijken met een spannend boek; Het leest heerlijk weg en je wilt zo snel mogelijk naar de clou van het verhaal, maar zodra je weet hoe het afloopt is de fun er van af.
Zodra het schilderij klaar is, de partner binnen, de baan in the pocket, het doel bereikt en het applaus ontvangen, dan begint het verlangen en het creatieproces weer van voor af aan….


Ochtendritueel - Bianca van Baast

Veel succes met creëren.

Liefs,
Bianca

www.biancavanbaast.nl

Bezield leven

Gisteren bezocht ik een lezing van loopbaan en missie coach Gerard van de Kam. Zijn woorden bevestigde al wat ik vermoedde; ook al ben ik kunstschilder, het gaat me niet om de kunst.
 

Tegenstroom - Bianca van Baast

In 2006 schilderde ik ‘Tegenstroom’. Het toont een groep gele figuren die de ene kant op gaan en één blauw/paarse figuur die, tegen de stroom in, de andere kant op gaat. Om de een of andere reden voel ik veel affiniteit met dit schilderij. Vandaar dat ik het als een soort logo gebruik op mijn visitekaartje, blog, startpagina en briefpapier. Het schilderij is niet het beste dat ik ooit heb gemaakt, maar het staat voor hetgeen waarin ik geloof; Loop niet met de massa mee, maar denk voor jezelf.
Meelopen met de massa kan veilig voelen, maar leef je dan je eigen leven?

Een jaar na ‘Tegenstroom’ schilderde ik  ‘Een glimp van je ziel’ en begon ik het gelijknamige project. Met dit project wilde ik mensen inspireren om een bezield leven voor zichzelf te creëren. Maar hoe doe je dat?
Een burn out in 2010 gaf me de kans om dit zelf te onderzoeken. 

Een glimp van je ziel -
Bianca van Baast

Ik ontdekte dat leven vanuit bezieling tevens betekend dat je het leven leeft waarvoor je geboren bent. Via onze intuïtie, gevoelens, dromen en omgeving krijgen we constant signalen aangereikt die functioneren als navigatie. En wij hebben de keuze om die richtingaanwijzers te volgen of niet.

Het is niet altijd makkelijk om de juiste keuze te maken als je geen eigen visie of doel hebt. Het is dan ook belangrijk dat je eerst de massa, hun visie en bijbehorende overtuigingen loslaat. Alleen wat voor jou werkt mag behouden blijven.

Dream - Bianca van Baast

Met het schilderij ‘Dream’ moedig ik je aan om je eigen doelen te creëren. Durf groot te dromen en helemaal voor jezelf te kiezen. Is dat egoïstisch? Ik denk het niet. Want ieders eerste doel is een liefdevol en harmonieuze omgeving scheppen.
Neem dus verantwoordelijkheid over je eigen leven en laat elke keuze die je maakt een bewuste stap zijn richting je eigen doel.

Veel succes, en een bezield leven, toegewenst.

Liefs,
Bianca

www.biancavanbaast.nl
www.glimpvanjeziel.nl

Nieuwsbrief maart 2014

Gone - Bianca van Baast

Bij deze mijn nieuwsbrief voor maart 2014 met een update over mijn komende expositie, Een glimp van je ziel én mijn gastkunstenaars van deze en afgelopen maand.
http://eepurl.com/QzB6T


Lieve groet,
Biancawww.biancavanbaast.nl

Solo expo Keulen



Kunstcriticus Jürgen Raap

Vrijdag 28 maart 2014 begint mijn solo in Keulen met een openingswoord van kunstcriticus Jürgen Raap.

Vanwege de grootte van de expositie leek het afgelopen weekend wel alsof ik aan een volksverhuizing begon: 28 schilderdoeken gingen mee naar Duitsland. 26 doeken hebben uiteindelijk een plaatsje in de tentoonstelling gekregen, naast de 9 schilderijen die de galerie al in stock had.

Doordat de tentoonstelling één van mijn eerste werken uit 2000 toont, mijn laatste schilderij van dit jaar en diverse werken uit de tussentijd lijkt de expo op een overzichtstentoonstelling. Lopend door de verschillende ruimtes van Ba-Cologne krijg je als bezoeker zicht op mijn ontwikkelingsproces.  

Kunstraum Ba-Cologne heeft twee ingangen. Maar wie de schoonheid van Ehrenfeld, Keulen wil leren kennen en in de juiste volgorde mijn werk wil bezichtigen raad ik aan de entree aan Neptunplatz (7) te nemen.

www.biancavanbaast.nl

Solo exhibition
28 maart - 15 juni 2014 (Ook tijdens Art fair ArtCologne)
Opening 28 maart 2014 om 21.00uur.Openingstijden di en do 16.00-20.00uur, zo 14.00-18.00uur en op afspraak.Kunstraum Ba-Cologne
Neptunplatz 7 en Rothehausstr. 21
Ehrenfeld, Keulen, Duitsland
0049-221-2714916
www.ba-cologne.de

Guest maart 2014: Harry de Leeuw

Harry de Leeuw

Guest toont deze maand een brons van Harry de Leeuw.

Op een regenachtige, koude dag bezocht ik het atelier van Harry de Leeuw ter voorbereiding van zijn gastperiode. Eenmaal binnen was de kou snel vergeten. Want lopend tussen zijn bronzen beelden bekroop me meteen een vakantiegevoel. Het was als die keer dat ik iemand naar Schiphol bracht; Ik ging zelf niet op reis, maar door het enthousiasme van de vakantiegangers om me heen kreeg ik het gevoel alsof ik met ze mee op vakantie ging.



Eilandpolder 1 - Harry de Leeuw

Het is daarom ook onterecht te beweren dat Harry de Leeuw alleen maar sculpturen creëert. Hij schept vooral nostalgie en hoopvolle verwachtingen.
Zijn landschappen met kale boompjes en strakke vlakverdeling doen denken aan fietsen door het Nederlandse buitengebied. Soms gezellig in een groep, dan weer alleen in regen en tegenwind.
Zijn bergtoppen vol schattige huisjes nemen je mee over grenzen, op reis naar het Zuiden over viaducten en langs prachtige architectuur.


Bergmeer - Harry de Leeuw

Het gaat de kunstenaar niet om het nabootsen van de werkelijkheid. Juist door het combineren van verschillende realiteiten en surrealistische elementen creëert De Leeuw zijn eigen beeldvorm. Hij speelt met materialen; gietkanalen worden niet verwijderd, maar krijgen een functie. Klei voegt kleur toe en gips draagt bij aan de sfeer van verval en oudheid.



‘Badhuis’ verwijst naar de Romeinse cultuur. Maar de trapvormen in het midden leggen tevens een link met de ghats, de trappen aan de Ganges in India. Opvallend is dat beiden plekken functioneren als ontmoetingsplek aan en in het water met de mogelijkheid tot reinigen. En daar zit volgens mij de knipoog van de kunstenaar, want door het toevoegen van water krijgt het beeld opnieuw die functie voor de vogels in uw tuin.

Badhuis - Harry de Leeuw

www.guestartist.nl