dinsdag 7 april 2020

De noodzaak tot mee stromen, nu en na corona

Gisteren had ik een rotdag. Ik was ontzettend onrustig. Kon mijn draai niet gevonden krijgen ondanks het mooie weer buiten en het goede boek dat ik onderhanden had. 
Nou heeft iedereen daar wel eens last van, en vooral nu we binnen moeten blijven vanwege corona, waarschijnlijk meer dan normaal. 
Vooral in de eerste week dat we geadviseerd werden binnen te blijven voelde ik een verlammende angst, waardoor er maar weinig uit mijn vingers kwam. Van anderen vernam ik dat ze dit herkenden.

Ik ben niet bang om ziek te worden. Mijn verlammende angst had daar niets mee te maken. Wat ik me wel af vroeg was ‘wat mijn plaats zou zijn in een nieuwe wereld’. Want dat er een nieuwe samenleving aan het ontstaan is, is voor iedereen ondertussen wel duidelijk. 

Ondanks dat ik op mijn zesde al wist dat ik later kunstenaar wilde worden, heb ik al jaren het gevoel dat ik met mijn kunstenaarschap niet mijn levensmissie leef. Het stimuleert consumeren, waar ik steeds vaker mijn vraagtekens bijzet en geeft me al een tijdje te weinig vervulling en zingeving.

Bloggen voor Een glimp van je ziel heeft me doen inzien dat we met ons hoofd de toekomst niet kunnen uitstippelen. We kunnen wel, geleidt door dromen, wensen en verlangens, een richting bepalen, maar er zal altijd iets tussen komen (zoals een virus) waardoor we genoodzaakt worden aanpassingen te doen aan onze route.

Into the vortex - Bianca van Baast
Volgens Brahman Menor, docent van pranic living en verlichting, ligt alles al vast in je levensboek. En ook de Nederlandse filosoof en cabaretier Paul Smit beweert in zijn boek ‘Verlichting voor luie mensen’ dat je je nergens druk over hoeft te maken: Alles is al (genetisch) bepaald.
Ook ik ben ondertussen tot de conclusie gekomen dat het leven zich vanzelf ontvouwt, hoe onlogisch dat levenspad voor ons verstand ook lijkt.
Het enige dat we hoeven te doen is mee stromen met wat er is. En mee stromen dat deed ik in die eerste week van binnenblijven én gisteren niet. 

In die eerste week ging de stroom van het leven harder dan ik wilde. Ik verzette me er tegen, ging op de rem en wilde niet meebewegen uit angst voor wat er komen ging. 
Toen ik me eenmaal had overgeven aan het niet-weten en begon mee te stromen, kreeg ik het ene na het andere antwoord op mijn vraag. Ineens zag ik wat ik al die jaren had gemist in mijn onderneming (later meer hier over) en wilde ik onmiddellijk tot actie overgaan. In plaats van remmen drukte ik dit keer het gaspedaal diep in. 
Tot gisteren. Toen was er weer dat verlammende gevoel. Dit keer niet omdat de stroom te snel ging, maar juist omdat hij me te langzaam ging. Het rotgevoel was een teken dat ik werd teruggefloten. Ik mocht het rustiger aan doen. 
We kunnen een zaadje tenslotte niet sneller laten groeien dan het van nature doet.

Nieuw leven - Bianca van Baast

zondag 5 april 2020

Geannuleerd - gevolgen pandemie

Net als dat afval op straat uitnodigt tot het weggooien van meer afval, nodige straten en pleinen met gesloten panden uit tot vandalisme.
Hierdoor kon mijn galeriehouder in Duitsland niet meer garanderen dat mijn schilderijen nog langer veilig waren. Dus ben ik afgelopen week op en neer naar Keulen gereden om 17 van de 30 schilderijen, die zich op de expositie bevonden, op te halen. De overige 13 doeken zijn voorlopig alleen op afspraak te bezichtigen.

Kunstraum Ba Cologne
Neptunplatz 7 / Rothehausstr. 21, Keulen, Duitsland
0049-221-2714916
www.ba-cologne.de


Uitgepakt, opgehangen en uitgelicht is 'In the midst of creation' natuurlijk op haar mooist, maar de galeriehouder wilde ook een foto van haar ingepakt en op haar kant.
Gewoon, voor het surrealistische effect; op haar manier in quarantaine tijdens corvid-19.