zondag 9 oktober 2011

Toeval bestaat niet

Enkele jaren geleden kreeg ik van een vriendin het boek The artist’s way van Julia Cameron cadeau. Het boek helpt schrijvers en kunstenaars hun enthousiasme voor het creëren (terug) te vinden. Dankzij dit boek ontdekte ik dat ik meer inzicht in situaties krijg als ik er over schrijf. Dus sindsdien zit ik regelmatig te pennen.


Vorige week zat ik ook weer eens druk te schrijven. Maar telkens dwaalde mijn gedachtes af. ‘Ik vind schrijven wel erg leuk. Misschien moet ik er meer mee doen.’ 
Ik dacht terug aan vroeger. Toen vond ik het al leuk om verhaaltjes te verzinnen. Ik zie mijn jongere zus nog voor me; me aanmoedigend om nog meer verhalen te vertellen. 
Ik dacht aan de mail die ik de dag van te voren nog had verstuurd. Daarin had ik een dichteres gemotiveerde om vooral door te gaan met schrijven. Tussen neus en lippen door schreef ik dat ik ook van plan was om meer te gaan schrijven. Opeens realiseerde ik me dat zij niet de enige auteur was die pas geleden in mijn leven was verschenen. In de afgelopen maanden was ik met opvallend veel dichters, journalisten en andere schrijvers in contact gekomen.

Die middag moest ik nog even een aankoop retourneren. Ik liep naar het winkelcentrum. Onderweg bleven allerlei vragen betreffende het schrijven in mijn hoofd rondtollen: “Moest ik echt meer gaan schrijven? Had ik wel iets te melden? Kon ik eigenlijk wel schrijven?”
Toen ik even later de winkel weer uitstapte, nu met € 15,- meer op zak, besloot ik de boekhandel op de hoek binnen te lopen. Ik hoopte daar hét boek te vinden dat mij alle inzichten zou verschaffen die ik momenteel nodig had. Maar… het boek mocht niet meer dan die € 15,- kosten die ik net retour had gekregen. Kleine kans, niet waar!?

Ik liep regelrecht naar de trap die leidde naar de afdeling spirituele,- en zelfontwikkelingboeken. Er lag een boek op de trap. Een beetje gevaarlijk om die daar neer te leggen! Ik keek naar de titel: 'Zin. Lust in je leven door schrijven', auteur Geertje Couwenbergh. Ik keek om me heen. Was dit een grap? Was er iemand in de boekhandel die wist dat ik al de hele dag aan schrijven liep te denken? Ik keek nog eens om me heen, maar niemand reageerde. Ik pakte het boek op en keek naar de prijs: € 15,- of nog preciezer € 14,90.

Na het boek door te hebben gebladerd legde ik het terug. Ik was tenslotte onderweg naar boven en misschien was het van iemand anders. 
Boven gekomen bleef dit ‘toeval’ in mijn gedachten. Als het boek in de kast had gestaan had ik het waarschijnlijk nooit opgemerkt, maar nu leek het er speciaal voor mij te zijn neergelegd. 
Op mijn terugtocht naar beneden lag het boek nog steeds braaf op mij te wachten. Ik besloot het te kopen.

Nog helemaal beduusd over dit ‘toeval’ kwam ik thuis. De postbode was net geweest. Mijn oog viel op een grote, witte enveloppe met sierlijk geschreven letters. Ik vreesde het ergste; een overlijdenskaart. "Of misschien toch een huwelijksfeest", gokte ik.

Ik opende de enveloppe. Het was een uitnodiging voor een boekpresentatie en het boek heette: ‘Toeval bestaat niet’.
Do I need to write more?

1 opmerking: