De charme van een kunstenaarswoning

De afgelopen tijd word ik regelmatig herinnert aan mijn vorige atelier.
Mensen die er wel eens zijn geweest klampen me nog steeds aan, rollen met hun ogen en schudden nog eens vol ongeloof hun hoofd.

 

Zo’n 6 jaar geleden woonde ik in een eenkamerappartement, waar ik leefde, sliep, kookte en schilderde.
De terpentinelucht overtrof elke andere geur in huis. Dus als er enkele hersencellen zijn gesneuveld in die tijd, verbaast me dat niets.
Het appartement was klein en opgedeeld in twee delen dankzij drie grote boekenkasten.

Op een dag werd ik gevraagd of ik een groep kunstgeïnteresseerden in mijn atelier kon ontvangen.
Veel meubilair had ik niet, dus ik maakte me wel even zorgen. Waar moest ik ze in Godsnaam plaatsen?! Afwijzen wilde ik ze niet, dus liet ik ze maar komen.
Tot mijn schaamte moest ik een deel van mijn bezoek het randje van mijn bed aanbieden om ze te kunnen laten zitten.
 
Toen ik ze het ateliergedeelte wilde laten zien, verscholen achter de boekenkasten, konden er maar twee à drie personen tegelijk in. En ik  moest ze ook nog een stukje terugmanen om het drieluik, waar ik op dat moment aan werkte, te kunnen tonen.
 

Three sides to every story: yours, mine and the truth - Bianca van Baast

Een plaatselijke open atelierroute, die later werd gehouden, maakte het er ook niet makkelijk op. Een groot deel van de inboedel moest (naar de badkamer) verplaatst worden, zodat het publiek dat toestroomde überhaupt binnen kon. Natuurlijk moest ik ze ook in mijn privé gedeelte toelaten, want in mijn atelier alleen pasten men zeker niet. Het zien van mijn bed in dezelfde kleine ruimte als mijn atelier deed zoveel mensen verbazen, dat ze het er nu nog over hebben.

Gelukkig heb ik momenteel een iets grotere woning met atelier, waardoor het makkelijker is om een groep mensen te ontvangen. Door de schildersezels, het bureau, de voorraad verf en doeken staat het nog steeds aardig vol, maar ik hoef gelukkig niemand meer mijn bed als zitplaats aan te bieden.
Misschien is de charme van een kunstenaarswoning nu weg, maar het is in ieder geval een stuk menselijker geworden.

                                                             www.biancavanbaast.nl