Ik beken.

Per Kirkeby

Ik moet iets bekennen... Die 9, die ik ooit kreeg voor kunstbeschouwing, was totaal onterecht.

Voor mijn tentamen kunstbeschouwing werd ik gevraagd twee kunstwerken te beschouwen die docent C voor me had uitgekozen. Van het eerst kunstwerk had ik ruim van te voren een afbeelding ontvangen. Het was het bakstenen sculptuur van Per Kirkeby uit de tuin van museum Boijmans van Beuningen. Boeken en internet boden voldoende (smeuïge) details over dit kunstwerk en dus zou dat wel goed komen.
Van het tweede kunstwerk kreeg ik 10 minuten voor het tentamen een afbeelding. Het was een portret van Jeanne Hebuterne geschilderd door Amedeo Modigliani. Ik mocht op de gang mijn beschouwing voorbereiden.

Jeanne Hebuterne in large hat -
Amedeo Modigliani

Een beetje in paniek bekeek ik de afbeelding. Ik wist niets van Modigliani en had geen idee wat de docent van me verwachtte. Verwoed deed ik pogingen om er een mooi verhaal van te maken, maar het leek hopeloos.
Aangetrokken door mijn teleurgestelde gezicht kwam docent B bezorgt op me afgelopen. Terwijl hij over mijn schouder meekeek hoorde hij mijn missie aan. Schijnbaar dacht hij dat ik een grap maakte. Enthousiast begon hij te vertellen en te wijzen. “Zie je die s-vorm, de kleur, de hoed en dit en dat?” Ja, ik zag het, maar pas op het moment dat hij het me aanwees. “Nou” zei hij, “dat is wat je moet vertellen”.
Een beetje beschaamd deed ik later mijn verslag. “Een 9”, merkte docent C ontevreden op. “Het is ook niets gek dat je het er zo goed van afbrengt. Het waren allemaal figuratieve afbeeldingen” verklaarde hij. (Ik had zelf nog een afbeelding van Gustave Moreau meegebracht) “Het was beter geweest als ik je uit je comfortzone had gehaald door abstracte afbeeldingen te geven.”
Pff, hij had eens moeten weten…