koesteren en loslaten

Still uit de docu Water children

Gisteren de documentaire Water children gezien over de vruchtbaarheid van de vrouw.
Prachtig!
Met mooie stilte beelden.

Een glimp van je ziel breidt zich uit

Afgelopen weken was het schilderij ‘Een glimp van je ziel’ terug in Oisterwijk. Het verblijfadres gaf me de kans om het schilderij, nadat het jaren heeft rondgereisd, weer eens terug te zien. Het was een verrassend weerzien. 

Al enkele maanden twijfelde ik over de voorzetting van het project; had het nog wel zin om door te gaan? 

Maar toen ik het schilderij terug zag werd ik weer helemaal enthousiast: de lieve blik, de tedere aanraking, de warme kleuren. Waarom zou ik het schilderij terughalen en voor mezelf houden? Of verkopen, zodat alleen een nieuwe eigenaar ervan kan genieten?

Ondertussen was ik ook benaderd door iemand die me uitdaagde om opnieuw een gelijksoortig project te beginnen. Of wilde ik het project ‘Een glimp van je ziel’ aanpassen….?

Ik heb voor het laatste gekozen. Het project gaat gewoon door. ‘Een glimp van je ziel’ blijft reizen. De deelnemers blijven bepalen waar het schilderij naartoe reist. Maar het project wordt uitgebreid: ‘Een glimp van je ziel’ heeft vanaf nu een eigen fanpage op facebook. Hierin vind je niet alleen het laatste nieuws over het project, maar vind je ook tips en tricks om (meer) bezield te raken. Want dat is uiteindelijk de boodschap van het schilderij.

'Een glimp van je ziel' even terug thuis

Dus je schildert de hele dag?

Als ik vertel dat ik kunstschilder ben, wordt mij regelmatig de vraag gesteld, “Sta je dan elke dag en de hele dag te schilderen?”. Het antwoord is “Nee”.

Schilderen is maar een onderdeel van het kunstenaarschap. Een kunstenaar is tevens ondernemer. Er komt dus heel wat meer bij kijken.

De afgelopen 2 maanden bijvoorbeeld zaten mijn dagen, naast het schilderen en schetsen, vol met de volgende activiteiten:

- Up to date blijven d.m.v. (vak)literatuur, lezingen, training en cursussen 

- Verkocht werk afleveren bij klanten 

- Inschrijven voor nieuwe exposities en projecten. 

- Brainstormen met ondernemers (Kunstenaars hebben een andere kijk op zaken, waardoor het soms verhelderd kan zijn om ze te betrekken bij een nieuw project. In de afgelopen 2 maanden ben ik betrokken geweest bij 2 verschillende brainstormsessies voor nieuwe projecten.) 

- Blog, hyves, mail en website bijhouden

- Contact met designer en drukker betreffende de nieuwe kaarten van ‘Een glimp van je ziel’.

- Communicatie met pers en deelnemers voor een artikel n.a.v. het project ‘Een glimp van je ziel’ dat 4 jaar bestond.

- Kennismaking met nieuwe galeries. (Meestal ga ik in deze periode ook nog naar kunstbeurzen, maar dat is in de afgelopen 2 maanden niet gelukt.) 

- En niet te vergeten: administratie.

Ondertussen staan er enkele doeken te drogen in mijn atelier. Ze wachten op een nieuwe laag verf. 

Bij deze, als voorproefje, een detail van één van de werken waar ik mee bezig ben.

www.biancavanbaast.nl

De beste wensen

www.biancavanbaast.nl

'Een glimp van je ziel' terug in Oisterwijk.

In oktober 2007 verliet het schilderij ‘Een glimp van je ziel’ mijn atelier voor een rondreis door Nederland. Met het schilderij wilde ik alle lagen van de bevolking met kunst in aanraking laten komen. Daarnaast draagt het schilderij een boodschap van bezieling met zich mee.

Na ruim 4 jaar te hebben rondgereisd en verschillende steden en dorpen in Nederland te hebben aangedaan is het schilderij sinds enkele dagen terug in Oisterwijk.

De komende twee weken zal ‘Een glimp van je ziel’ bij een liefdevol gezin verblijven dat enkele straten verderop woont van het atelier waar het schilderij is ontstaan.

Gebroeders De Brouwer ontfermen zich over
'Een glimp van je ziel'

Steun: medelij of motivatie?

Vorige week leverde ik een verkocht schilderij af bij zijn nieuwe eigenaren. Tijdens het uitpakken vertelden de kopers me dat ze het heerlijk vonden om kunstenaars te steunen. Ik was erg blij met de verkoop, maar had een dubbel gevoel bij deze opmerking.

Labyrint van gedachten - Bianca van Baast

Ik merk dat er een bepaald beeld bestaat van dè kunstenaar, maar ik geloof niet dat ik daar aan wil voldoen.

Het beeld waar ik het over heb is het idee dat een kunstenaar armoedig is. Films en boeken over kunstenaars lijken dit te bevestigen. De depressies van Van Gogh en het faillissement van Rembrandt worden in elke biografie breed uitgemeten. Regelmatig hoor ik kunstkenners zeggen dat goede kunst alleen kan worden gemaakt als er veel narigheid in een kunstenaarsleven heeft plaatsgevonden.

Toen ik ooit deelnam aan een workshop voor beginnende kunstenaars werd me verteld dat 2/3 van de kunstenaars minimaal één depressie in zijn leven kent. Wat een fantastisch vooruitzicht!

Met de protesten naar aanleiding van de huidige bezuinigingen duikt het imago van de kunstenaar als slachtoffer weer op. De kunstwereld vraagt om steun en begrip. Of dit terecht is vind ik moeilijk te bepalen, zowel politiek als kunstwereld brengt goede en fouten argumenten in.

Ik wil in geen geval een slachtofferrol. Ik heb mijn portie ellende gehad en, zoals Julia Cameron schrijft in ‘the artist way’, geloof ik niet dat tegenslag noodzakelijk is om een goed kunstenaar te zijn. Daarnaast weet ik nu dat ieder mens geluk en overvloed in zijn leven kan creëren door zijn denken aan te passen (zie wet van aantrekking).

Ik ben dankbaar voor elke dag dat ik kan creëren. Elk compliment, expositie, artikel of verkoop motiveert me om door te gaan. Dus als de kopers dit bedoelde met ‘steunen’, dan is alle steun van harte welkom.

www.biancavanbaast.nl

Deelnemers ‘Een glimp van je ziel’ aan het woord.

Ruim vier jaar geleden begon ik met het project ‘Een glimp van je ziel” waarbij het gelijknamige schilderij door Nederland reist. En hoewel ik er in mijn blog en op mijn website regelmatig aandacht aanbesteed blijven mensen mij vragen naar reacties van deelnemers. Nieuwsklok-redacteur Joris van der Pijll benaderde enkele enthousiaste participanten.

nieuwsklok 10-11-2011

Naast reizend schilderij nu ook reizende mok

Sinds 2007 reist mijn schilderij ‘Een glimp van je ziel’ door Nederland. Het schilderij geeft iedereen de mogelijkheid om met kunst in aanraking te komen en brengt daarnaast ook een boodschap van bezieling met zich mee. In Tilburg reist sinds kort nog een ander voorwerp met boodschap rond.

Het betreft de Threes-koffiemok. Met deze mok wil de bewonersstichting van de wijk Theresia mensen stimuleren vaker bij elkaar op de koffie te gaan. Aanleiding voor het project is dat mensen hun eigen buren vaak maar nauwelijks kennen. Via ‘Threes op de koffie’ wil de stichting hier graag verandering in brengen.

Leuk idee! Ik ben benieuwd of er nog meer van dit soort projecten bestaan. Laat even een berichtje achter als je er één kent.

Threes op de koffie

Volg de mok op: www.wijktheresia.nl

Een glimp van je ziel

‘Een glimp van je ziel’ op: www.biancavanbaast.nl

Het proces van 'A fragrance of beauty'

Normaal gesproken vind ik het niet prettig om een onaf schilderij aan iemand te laten zien. Mensen krijgen er al snel een mening over, terwijl er nog te weinig te zien is om een mening over te hebben. Aan de andere kant weet ik hoe magisch het kan zijn als je achter de schermen mag kijken. De verschillende fases die een schilderij en zijn maker doorstaan tijdens het maakproces is veel te leuk om te verbergen. Vandaar in deze blog een tipje van de sluier betreffende het maken van ‘A fragrance of beauty’.

A fragrance of beauty - Bianca van Baast

Meestal begint het proces met een vlugge schets ergens op een kladblaadje of in een schetsboekje. Deze schets dient vooral als geheugensteuntje. Niets is gegarandeerd. Het eindresultaat kan er totaal anders uit komen zien.

Daarna nodig ik één van mijn modellen uit voor een fotosessie. Met hem of haar bespreek ik wat ik wil uitbeelden en welke houding ik daarbij in gedachten heb. 

Ik heb fantastisch modellen, die zich helemaal kunnen inleven. (Handig, want soms komen ze met ideeën waar ik nog niet op was gekomen.) Tijdens zo'n fotosessie ontdek ik vaak al of een houding wel of niet gaat werken.

Detail foto model

Aan de hand van de foto’s bepaal ik de uiteindelijke compositie. De grootte van het af te beelden gezicht en de compositie bepalen het formaat van het doek. In het geval van ‘A fragrance of beauty’ had ik al een doek van 80 x 80 cm in huis dat perfect paste. Maar normaal gesproken moet ik vaak nog een schildersdoek maken of bestellen na het bepalen van het formaat.

Eerste poging, onderlaag

Tijdens het schilderen van de eerste twee lagen van ‘A fragrance of beauty’ was ik vooral bezig met het bepalen welke delen dekkend, en welke delen transparant, geschilderd moest worden.

Ik wilde de roze huid eerst dekkend schilderen, om er daarna een andere kleur half transparant overheen te zetten. Zo zou het roze er doorheen schijnen en zou de huid meer ‘diepte’ krijgen. De achtergrond moest dekkend worden en de magnolia’s zouden afgewisseld worden met dekkende en half transparante delen.

Terwijl ik me voor probeerde te stellen hoe de kleuren met elkaar zouden matchen, werd ik steeds minder tevreden over de kleur van de achtergrond. Laag na laag heb ik verschillende tinten uitgeprobeerd, maar niets was naar mijn zin. Uiteindelijk heb ik het doek weggezet. Ik wilde het opgeven…

Ondertussen was ik wel opzoek gegaan naar beter beeldmateriaal betreffende de magnolia’s. In tijdschriften en boeken stonden maar weinig bruikbare afbeeldingen. Op internet daarentegen kwam ik prachtige foto’s tegen (hartelijk dank aan iedereen waarvan ik de foto’s heb mogen gebruiken). Tevens besloot ik om zelf mijn schoenen aan te trekken, om gewapend met camera, magnoliabomen in de omgeving te bestuderen.

Kun je je voorstellen hoe gemotiveerd ik werd door al die kleurenpracht?! Is het genieten van schoonheid, geur en kleur niet de moeite waard om het op doek te zetten?

Uiteindelijk nam ik de beslissing: de schaar erin en opnieuw beginnen! Het schilderij moest niet langer een vierkant schilderij worden, maar een langwerpig.

Ik begon weer met een (hele lichte) groene achtergrond en een (iets minder) roze figuur. Over het roze kwam een mengkleur van onder andere, sienna gebrand. Deze mocht niet fout gaan, want bij meer dan één laag, zou het roze al helemaal niet meer zichtbaar zijn.

En tja... als zo'n eerste opzet dan mooi uitpakt, dan is het moeilijk om hier nog eens overheen te gaan.

Eerste opzet nieuw doek

Om te bepalen waar de magnolia’s nu moesten worden geplaatst, en hoeveel het er moesten zijn, gebruikte ik de uitgeknipte magnolia’s van het andere doek. Van alle mogelijkheden die me aanspraken maakte ik een foto. De beste compositie koos ik uit.

Compositie magnolia's bepalen

Al schilderend merkte ik dat ik de magnolia’s mooier vond als ik die in een sterk contrast schilderde; donker blauw/paars tegenover wit, met roze als tussenkleur. Ook wilde ik de bloemen zo rustig mogelijk houden; uitgebreid de takken schilderen zou te veel worden. Dus hield ik het simpel met een enkel blaadje en de suggestie van een takje. Die blaadjes en takjes zijn trouwens heel dun opgezet, bijna alsof het aquarel is. Een experiment die ik verrassend goed vond uitpakken!

Nog niet helemaal klaar



Het uiteindelijke resultaat.

A fragrance of beauty, het eindresultaat

www.biancavanbaast.nl

Speciale dank

Soms kan ik mensen zo dankbaar zijn: Vandaar dat ik deze blog even aan twee mensen in het bijzonder richt: Mechteld en Elaby. Twee redders in nood.

Een glimp van je ziel -
Bianca van Baast

Mechteld en Elaby zijn twee deelneemsters aan het ‘Glimp van je ziel’ project. Dit project bestaat uit een gelijknamig schilderij dat door Nederland reist. Elke twee à drie weken verhuist het naar een volgende verblijfplaats. Degene die ‘Een glimp van je ziel’ onderdak geeft bepaald waar het schilderij na twee weken naartoe verhuist. Ik heb daar geen zeggenschap over.

Geïnteresseerden die me spontaan bellen of mailen met de mededeling dat ze graag mee willen doen moet ik dus vaak teleurstellen. Ik kan de reisrichting van het schilderij ten slotte niet bepalen.

Maar soms krijgt een verblijfadres geen vervolgadres gevonden. Dan ben ik dankbaar voor de mensen die spontaan hun adresgegevens bij me hebben achtergelaten. Met een belletje of een mailtje krijgt ‘Een glimp van je ziel’ dan toch de kans om door te reizen. 

Elaby had ook haar adres bij me achtergelaten. Na ruim een jaar kon ik haar eindelijk bellen met de mededeling dat het schilderij bij haar in de buurt gestrand was en op haar wachtte. 

Zij en Mechteld (die ik al langer ken) waren zo enthousiast over het project dat ze meer dan eens zijn uitgerukt om het schilderij op te halen, om het daarna weer door te geven aan een volgende persoon. Dankzij hun hulp heeft het schilderij kunnen doorreizen zonder al te veel bemoeienis van mij. Zo als de bedoeling was. Hierdoor hebben vele mensen alsnog van het schilderij en zijn boodschap kunnen genieten. 

Hartelijk dank dames!

Meer informatie over 'Een glimp van je ziel' project: www.biancavanbaast.nl/project.html

Toeval bestaat niet

Enkele jaren geleden kreeg ik van een vriendin het boek The artist’s way van Julia Cameron cadeau. Het boek helpt schrijvers en kunstenaars hun enthousiasme voor het creëren (terug) te vinden. Dankzij dit boek ontdekte ik dat ik meer inzicht in situaties krijg als ik er over schrijf. Dus sindsdien zit ik regelmatig te pennen.

Vorige week zat ik ook weer eens druk te schrijven. Maar telkens dwaalde mijn gedachtes af. ‘Ik vind schrijven wel erg leuk. Misschien moet ik er meer mee doen.’ 

Ik dacht terug aan vroeger. Toen vond ik het al leuk om verhaaltjes te verzinnen. Ik zie mijn jongere zus nog voor me; me aanmoedigend om nog meer verhalen te vertellen. 

Ik dacht aan de mail die ik de dag van te voren nog had verstuurd. Daarin had ik een dichteres gemotiveerde om vooral door te gaan met schrijven. Tussen neus en lippen door schreef ik dat ik ook van plan was om meer te gaan schrijven. Opeens realiseerde ik me dat zij niet de enige auteur was die pas geleden in mijn leven was verschenen. In de afgelopen maanden was ik met opvallend veel dichters, journalisten en andere schrijvers in contact gekomen.

Die middag moest ik nog even een aankoop retourneren. Ik liep naar het winkelcentrum. Onderweg bleven allerlei vragen betreffende het schrijven in mijn hoofd rondtollen: “Moest ik echt meer gaan schrijven? Had ik wel iets te melden? Kon ik eigenlijk wel schrijven?”
Toen ik even later de winkel weer uitstapte, nu met € 15,- meer op zak, besloot ik de boekhandel op de hoek binnen te lopen. Ik hoopte daar hét boek te vinden dat mij alle inzichten zou verschaffen die ik momenteel nodig had. Maar… het boek mocht niet meer dan die € 15,- kosten die ik net retour had gekregen. Kleine kans, niet waar!?

Ik liep regelrecht naar de trap die leidde naar de afdeling spirituele,- en zelfontwikkelingboeken. Er lag een boek op de trap. Een beetje gevaarlijk om die daar neer te leggen! Ik keek naar de titel: 'Zin. Lust in je leven door schrijven', auteur Geertje Couwenbergh. Ik keek om me heen. Was dit een grap? Was er iemand in de boekhandel die wist dat ik al de hele dag aan schrijven liep te denken? Ik keek nog eens om me heen, maar niemand reageerde. Ik pakte het boek op en keek naar de prijs: € 15,- of nog preciezer € 14,90.

Na het boek door te hebben gebladerd legde ik het terug. Ik was tenslotte onderweg naar boven en misschien was het van iemand anders. 

Boven gekomen bleef dit ‘toeval’ in mijn gedachten. Als het boek in de kast had gestaan had ik het waarschijnlijk nooit opgemerkt, maar nu leek het er speciaal voor mij te zijn neergelegd. 

Op mijn terugtocht naar beneden lag het boek nog steeds braaf op mij te wachten. Ik besloot het te kopen.

Nog helemaal beduusd over dit ‘toeval’ kwam ik thuis. De postbode was net geweest. Mijn oog viel op een grote, witte enveloppe met sierlijk geschreven letters. Ik vreesde het ergste; een overlijdenskaart. "Of misschien toch een huwelijksfeest", gokte ik.

Ik opende de enveloppe. Het was een uitnodiging voor een boekpresentatie en het boek heette: ‘Toeval bestaat niet’.

Do I need to write more?

Feestje!

Vandaag is het feest. Het project ‘Een glimp van je ziel’  bestaat namelijk 4 jaar. Op 3 oktober 2007 gaf ik mijn schilderij ‘Een glimp van je ziel’ aan iemand anders, met de opdracht om het na twee weken weer door te geven aan een volgende persoon. Nu 4 jaar later reist het schilderij nog steeds door Nederland. En wie mijn blog volgt heeft het al gezien: ‘Een glimp van je ziel’ komt overal!

Het schilderij ‘Een glimp van je ziel’ bevindt zich momenteel in de provincie Zeeland, waar het in april, voor het eerst sinds vier jaar, arriveerde. 

Via een doorgeefsysteem wisselt het schilderij elke twee à drie weken van verblijfplaats. Meer dan 75 huishoudens, bedrijven en stichtingen hebben het schilderij al verwelkomd in hun midden.

Toen ik het project begon had ik 3 doelen:

Een glimp van je ziel -

Bianca van Baast

1. Kunst naar de mensen thuis brengen Rond kunst hangt een zekere sfeer van ‘duur en sjiek’. Hierdoor komen sommige mensen, bewust of onbewust, nooit met kunst in aanraking. Tijdens mijn opleiding tot tekendocent kwam ik in contact met het vak CKV waarbij leerlingen gestimuleerd worden om zich bezig te houden met kunst en cultuur. Da’s een mooi initiatief, maar ik wilde niet alleen jongeren bereiken. Met het ‘Glimp van je ziel’ project kan nu iedereen, ongeacht achtergrond of afkomst, in contact komen met kunst.

2. Bewustwording creëren

In mijn werk staat de menselijke psyche centraal. Ik ontdoe de mens van kleding, haar, make-up en sieraden, zodat we de persoon achter het ‘sociale’ masker te zien krijgen. Het schilderij ‘Een glimp van je ziel’ wordt begeleidt door een brief waarin de tijdelijke gastouder wordt uitgenodigd na te denken over bezieling. Wat zijn hun diepste verlangens? Hopelijk wordt men bewust van mooie verlangens die eindelijk werkelijkheid mogen worden.

3. Leren loslaten

Ik ben nogal een control freak, vooral als het om mijn schilderijen (lees: kindjes) gaat. Door ‘Een glimp van je ziel’ Nederland in te sturen verplichtte ik mezelf om een stukje controle los te laten. Ik ben namelijk niet degene die bepaald waar het schilderij naartoe gaat. De persoon die het schilderij onderdak verleent bepaald het nieuwe onderkomen.

www.biancavanbaast.nl

Is het echt waar?

Onze maatschappij legt graag ‘feiten’ vast. Soms wil ik die zogenaamde feiten graag gebruiken in mijn blog. Bepaalde weetjes over de gedachtegang van een bepaald kunstenaar bijvoorbeeld. Maar uiteindelijk deins ik er toch voor terug om hierover te schrijven. Want weet ik eigenlijk wel waar ik het over heb?!Vandaar dat ik mijn blog dus meestal beperk tot mijn mening en mijn visie. En zelfs die kan in verloop van tijd veranderen. Pin me dus nergens aan vast en denk vooral voor jezelf. Maar bovenal houd een open mind! Want niets is wat het lijkt.

Met die achterliggende gedachten schilderde ik ‘Three sides to every story; yours, mine and the truth’. Een drieluik waarbij 2 figuren wegkijken. Het zijn jij en ik (yours en mine). Wij spreken enkel en alleen onze waarheid. Maar de echte waarheid zit in het midden en kijkt je aan. De waarheid heeft tenslotte niets te verbergen!

Three sides to every story; yours, mine and the truth

www.biancavanbaast.nl

Tijd voor verandering

Tijd voor verandering -
Bianca van Baast

De laatste weken hebben vooral in het teken van de kunstnacht gestaan. Ongelooflijk hoe één nacht en een previewavond je hele wereld op zijn kop kunnen zetten. Niet alleen kost het tijd om uitnodigingen te versturen en er melding van te maken op websites. Dit keer heb ik ook geholpen met het witten van de expositieruimte én moest ik me voorbereiden op een presentatie en interview over mijn werk. En juist daar ontstond er een probleem…

Al maanden van te voren was ik gebeld door Katja de Man, één van de organisatoren van ‘Artsale’ Kunstnacht, of ik mee wilde doen. Men wilde, tegen het gangbare in: ‘Over kunst hoor je niet te praten, het moet voor zichzelf spreken’, juist wel het verhaal achter het kunstwerk vertellen. De expositie zou ‘Buy art and get the story behind it’ gaan heten. En het was de bedoeling dat de kunstenaar tijdens de expositie zou worden geïnterviewd terwijl het publiek de kans kreeg om te reageren. Ik vond het een leuk idee. Ik was al eerder voor publiek geïnterviewd door Bert Honders (†) tijdens een discussie tussen mij en Cornelis Le Mair. Als nieuwkomer in de kunstwereld was zo’n discussie met twee oude rotte uit het vak pittig, maar ik in een interview met Katja dacht ik wel mijn mannetje te staan.

Op een avond in juni bezocht Katja mijn atelier om ons voor te bereiden op het interview. Zij stelde vragen en ik vertelde mijn verhaal; hoe ik was begonnen als kunstenaar, wat mij inspireerde en waar mijn schilderijen overgingen.

Normaal is dit ‘a piece of cake’ voor me. Maar iets knaagde aan me. Terwijl ik normaal met passie kan vertellen, voelde ik me dit keer niet achter mijn verhaal staan. Wat was er toch aan de hand?

Katja legde uit dat er naast de Kunstnacht nog een previewavond zou worden gehouden, waarbij de exposerende kunstenaars een presentatie zouden houden. Ik ben afgestudeerd als tekendocent, ik heb een beetje ervaring met voor een groep staan, dus dat zou geen probleem zijn.

In de dagen na Katja's bezoek ontdekte ik dat het verhaal dat ik al jaren vertelde met betrekking tot mijn schilderijen niet meer van toepassing was. In december 2010 had ik het schilderij ‘Nieuw leven’ voltooit, waarmee ik aangaf dat ik aan het veranderen was. Naar mijn gevoel stond ik aan het begin van een nieuw leven. Maar nu, enkele maanden voor mijn presentatie, voelde het aan als dikke crisis: Niet alleen mijn verhaal moest aangepast worden, ik had ook behoefte om mijn kunst aan te passen. Wat moest ik in hemelsnaam vertellen tijdens die presentatie?!

Turning blossom-
Bianca van Baast

Maanden ben ik naarstig opzoek gegaan naar de nieuwe richting die ik op wilde. Ik zocht naar antwoord in het werk van collega’s. Kon hun werk mij inspireren? Moest ik heel grof en abstract gaan werken in plaats van zo fijntjes? Al schetsend en schilderend probeerde ik het antwoord te vinden. Het schilderij ‘Klein wonder’ eindigde met donkere vlakken over de afbeelding. En op ‘Turning Blossom’  liet ik het kale hoofd verdwijnen.

Naast het schetsen en schilderen begon ik te schrijven; “Wat sprak me aan bij andere kunstenaars? Wat vond ik leuk aan schilderen? Wat wilde ik schilderen? Wilde ik nog wel iets vertellen met mijn schilderijen? En zo ja, wat dan?” Groots waren mijn ideeën, maar ze leidde nergens toe.

De previewavond en de bijbehorende presentatie kwamen alsmaar dichterbij, maar duidelijkheid had ik nog steeds niet. Ik probeerde de presentatie uit te schrijven, maar ik kwam niet verder dan mijn oude vertrouwde verhaal. Verdomme…. welke richting ga ik nu op? Waar leidde mijn zoektocht me nu naartoe? 

Ik begon het idee achter het project ‘Een glimp van je ziel’ uit te schrijven dat ik in oktober 2007 was gestart. Dat moest tenslotte zeker in de presentatie vermeld worden. En toen realiseerde ik het me…. Met het begin van dit project is de verandering begonnen! Het antwoord van mijn zoektocht heb ik altijd al gehad!

Toen ik in 2007 het schilderij ‘Een glimp van je ziel’ Nederland instuurde, wilde ik iedereen vertellen over mijn ontdekking. Ieder mens zou er profijt van kunnen hebben. 

Jarenlang had ik me niet happy gevoeld en dankzij de slachtofferrol die ik had aangenomen leek er geen uitzicht op verbetering. Al schilderend vertrouwde ik mijn emoties en gevoelens aan het doek toe alsof het een dagboek was. 

Ik ontdekte een positieve verandering in mij. Doordat ik zo bewust bezig was met wat mij bezig hield, werd ik er ook bewuster van hoe ik meer geluk kon creëren in mijn eigen leven. Eigenlijk weet iedereen wel wat hem of haar gelukkig maakt, maar we worden zo overspoelt door andere informatie, waardoor het moeilijker wordt je eigen ziel er bovenuit te horen komen.

Een glimp van je ziel -
Bianca van Baast

‘Een glimp van je ziel’ moest daar verandering in brengen. Het schilderij, begeleidt met een brief, moest de tijdelijke ‘pleegouders’ bewust maken van hun diepste verlangens en tot actie aansporen.

Hoewel ik het niet in de gaten had, was dit het thema waar ik al enkele jaren mee bezig was in mijn schilderijen. En door het bewust bezig zijn met mijn emoties en gevoelens veranderde ik en mijn schilderijen ten positieve. Mijn schilderijen zijn stiller geworden. Ik voeg steeds vaker bloemen toe. En waardering voor de simpele dingen speelt een steeds grotere rol.

Nu, bijna 2 weken na de kunstnacht, kan ik mededelen dat de presentatie en het interview een groot succes waren.

Ondertussen liggen er nog heel wat schetsen en lege doeken op me te wachten. Dus wie weet wat deze renaissance nog gaat brengen?!

www.biancavanbaast.nl

Uitnodiging Incubate en Artsale, Kunstnacht Den Bosch

Dit keer een drukke maand, of beter gezegd een drukke week, want in de week van 12 t/m 18 september neem ik deel aan twee groepsexposities. En niet zo maar twee groepsexposities; het zijn complete evenementen! Namelijk het internationale Incubate festival én de Kunstnacht Den Bosch!

De eerste expositie bestaat uit de Open Source Expo, onderdeel van het gigantisch groot opgezette Incubate. Met meer dan 100 deelnemende kunstenaars is de Open Source Expo zeker het bezoeken waard.

Incubate, Open Source Expo

12 t/m 18 september van 13:00-20:00 uur (zaterdag 13:00-19:00 uur)
Faxx-gebouw, Tivolistraat 50, Tilburg
Gratis entree (dit geldt niet voor de rest van het Incubate festival!)

Officiële opening: maandag 12 september, 18:00 – 20:00 uur

De tweede expositie vindt plaats tijdens de kunstnacht op 17 september, waarbij alle kunstgerelateerde instellingen in Den Bosch tot 2.00 uur 's nachts open zijn. Artots presenteert mij en mijn werk tijdens de Artsale. Naast de reguliere expositie worden er nog verschillende andere activiteiten georganiseerd. Er worden bijvoorbeeld ArtTalks gehouden, bestaande uit interviews met deelnemende kunstenaars. En u krijgt de kans om zelf mee te discussiëren! Of misschien biedt u liever mee tijdens de kunstveiling, waar kunstwerken maar een startbod hebben van 200,- of zelfs lager! Elke koper krijgt er een persoonlijk atelierbezoek bij aangeboden.

Voor degenen die niet kunnen wachten tot de kunstnacht is er een previewavond georganiseerd op 16 september. Hiervoor is het noodzakelijk te reserveren!

Artsale (buy art and get the story behind it)
17 september
(preview op 16 september reserveren via www.artsaledenbosch.nl) Voor de kunstnacht heeft u een ticket nodig (http://kunstnachtdenbosch.nl/tickets)
Artots, Melkfabriek, Guldenvliesstraat 4H, Den Bosch
http://kunstnachtdenbosch.nl/programma/artots en www.artsaledenbosch.nl

Nieuw werk

Turning Blossom - Bianca van Baast

Update 'Een glimp van je ziel'

Een glimp van je ziel - Bianca van Baast

Nog niet zo lang geleden is het rondreizende schilderij ‘Een glimp van je ziel’ verhuist van een dag,- en nachtopvang van het leger des heils naar een belastingadviesbureau. Ik geloof niet dat het schilderij ooit eerder zo’n grote overgang heeft mee gemaakt qua verblijfplaats.

 http://terneuzen.digicity.nl/Nieuws/RondreizendschilderijinTerneuzen_4580.html
 

Investeerders gezocht.

Dankzij de bezuinigingen van het huidige kabinet moet de kunst,- en cultuursector het vanaf nu met heel wat minder geld doen dan voorheen. Hierdoor kunnen vele initiatieven niet meer worden gerealiseerd. Wil men een expositie of optreden uitvoeren en het publiek vermaken, dan zal men tenslotte eerst de mogelijkheid moeten hebben een expositie of uitvoering te organiseren en de nodige PR er omheen te verzorgen.

Gelukkig ontstaan er steeds meer initiatieven die er voor zorg dragen dat het aanbod en de kwaliteit van kunst en cultuur behouden blijft. Maar daar hebben zij wel hulp bij nodig! Heeft u liefde voor kunst en/of cultuur? Wilt u kunst,- en cultuurmakers een handje helpen? Kijk dan eens op de volgende websites:
http://pitchfund.us
www.voordekunst.nl

www.publiek.nl
www.halbezijlstrafonds.nl

Affiche uit Amerika

Incubate, Tilburg

Ecce homo -
Bianca van Baast

Vandaag heb ik het schilderij ‘Ecce homo’ afgegeven bij de organisatie van Incubate voor de Open source expositie. Deze week ga ik nog even helpen met de inrichting van dit internationaal event.
 
Bij deze alvast de nodige informatie over de Open source expo waar Ecce homo te zien zal zijn:

12 t/m 18 september
Elke dag open van 13:00-20:00 uur

Open source expo, Faxx gebouw, Tivolistraat 50, Tilburg

http://incubate.org/2011/venue/28

Deelnemers:  

Bedankt kunst,- en cultuurliefhebbers!

Mede dankzij de crisis en de bezuinigingsplannen van de overheid komen er de laatste tijden niet veel positieve geluiden uit de richting van de kunst,- en cultuurwereld. Da’s jammer, want er gebeurd nog zoveel moois.

Ik ben degenen die kunst en cultuur blijven steunen daarom ontzettend dankbaar. Want ook al lijken de discussies om geld te gaan, het gaat eigenlijk om zoveel meer dan dat.
Ik ben mijn klanten en galeriehouders bijvoorbeeld ontzettend dankbaar voor hun investeringen in mijn werk. Het maakt me telkens weer ontzettend gelukkig als ik weer nieuwe materialen kan aankopen. En een verkoop of expositie van mijn schilderijen geeft sowieso weer meer zelfvertrouwen, het is tenslotte een bewijs dat men waardeert wat ik maak. En het geeft me weer de kans om iets nieuws te creëren.

Kunst,- en cultuurliefhebbers geven kunstenaars hoop op een toekomst. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, "Hartelijk dank hiervoor!"

Winkel van sinkel

Nog niet zo lang geleden las ik een stukje over ‘out of the box’ denken. Een vraag die werd gesteld was: ‘Als je alles zou kunnen verkopen wat je maar wilt, wat zou er te koop zijn in jouw winkel? Stomme vraag om aan een kunstenaar te vragen: mijn schilderijen natuurlijk. Hoewel…… hoe meer ik er over nadacht hoe meer ik van gedachten veranderde. In mijn winkel zou het volgende te koop zijn:

- Vele soorten knuffels en omarmingen
- Luisterende oren
- Lieve woordjes
- Kaarslicht
- Warmte van een open haard en/of zon
- Strelende handen
- Zacht ruisende bomen
- Lief vogelgezang
- Zachte wolken om op rond te zweven
- Een teder kussende mond
- Heerlijk, zachte bloemengeur
- Een groot hart

Mijn gift aan jou (in opdracht) - Bianca van Baast

Hersenen reageren op kunst net zoals op liefde



In good hands -
Bianca van Baast

Kijken naar kunst kan een mens even gelukkig maken als een geliefde in de ogen staren, zo blijkt uit een Brits onderzoek. Proefpersonen ondergingen hersenscans terwijl ze dertig schilderijen van wereldberoemde kunstenaars te zien kregen. Wanneer ze keken naar schilderijen die ze zelf het mooist vonden, verhoogde de bloedstroom tot wel 10 procent, evenveel als wanneer iemand naar zijn geliefde kijkt. Op schilderijen van John Constables, Ingres, Guido Reni en reageerden de proefpersonen het heftigst. Op Hieronymus Bosch, Honoré Daumier en Quinten Massijs de Jongere reageerden ze minder.

Professor Semir Zeki van de Universiteit van Londen zegt tegen de Britse krant The Telegraph: 'We wilden zien wat er gebeurt in de hersenen wanneer je naar een mooi schilderij kijkt. Wat bleek was dat, wanneer je naar kunst kijkt, of dat nu een landschap is, een stilleven, abstracte kunst, of een portret, er veel activiteit te zien is in het deel van de hersenen dat gerelateerd is aan genot.' De mate van bloedstroom werd meer naarmate de proefpersoon aangaf het schilderij mooi te vinden. 'Net zoals wanneer je kijkt naar iemand van wie je houdt.'

Momenteel wordt het onderzoek nog geëvalueerd. De resultaten zijn verrassend. 'We hebben wetenschappelijk bewezen wat we eigenlijk allang wisten', aldus Zeki. 'Maar dat kunst zo'n sterk effect op ons heeft, hadden we niet verwacht.'

Het onderzoek wordt gezien als bewijs dat het nodig is om kunst beschikbaar te stellen voor een breed publiek. Net zoals in Nederland, bestaat ook in het Verenigd Koninkrijk de angst dat door bezuinigingen cultuur minder breed toegankelijk wordt.

Bron: http://www.fundraisingfactory.nl/?id=252&sectie=nieuws

Wederzijdse beïnvloeding

Ik vind het heerlijk om videoclips te kijken. Sommige muziekvideo’s zijn complete kunstwerken. Ze werken enorm inspirerend voor me. 

Candy stick forest - Will Cotton

Laatst viel het me op dat het ook andersom werkt; Sommige videoclips zijn duidelijk geïnspireerd op kunstwerken.
Zo kan niemand er omheen dat de schilderijen van Will Cotton tot leven komen in de ‘California girls’-clip van Katy Perry met Snoop Dogg.

In 'Losing my religion' van R.E.M. zie ik een schilderij van Caravaggio voorbij komen.

En tijdens het begin van Lady Gaga’s ‘Bad Romance’ videoclip zag ik blij verrast een link naar de figuurtjes van Peggy Wauters.

Ik ben benieuwd of jullie er nog meer kennen. Meld het even via een linkje hieronder.

Thomas - Caravaggio



detail beeld - Peggy Wauters