Steun: medelij of motivatie?

Vorige week leverde ik een verkocht schilderij af bij zijn nieuwe eigenaren. Tijdens het uitpakken vertelden de kopers me dat ze het heerlijk vonden om kunstenaars te steunen. Ik was erg blij met de verkoop, maar had een dubbel gevoel bij deze opmerking.

Labyrint van gedachten - Bianca van Baast

Ik merk dat er een bepaald beeld bestaat van dè kunstenaar, maar ik geloof niet dat ik daar aan wil voldoen.

Het beeld waar ik het over heb is het idee dat een kunstenaar armoedig is. Films en boeken over kunstenaars lijken dit te bevestigen. De depressies van Van Gogh en het faillissement van Rembrandt worden in elke biografie breed uitgemeten. Regelmatig hoor ik kunstkenners zeggen dat goede kunst alleen kan worden gemaakt als er veel narigheid in een kunstenaarsleven heeft plaatsgevonden.

Toen ik ooit deelnam aan een workshop voor beginnende kunstenaars werd me verteld dat 2/3 van de kunstenaars minimaal één depressie in zijn leven kent. Wat een fantastisch vooruitzicht!

Met de protesten naar aanleiding van de huidige bezuinigingen duikt het imago van de kunstenaar als slachtoffer weer op. De kunstwereld vraagt om steun en begrip. Of dit terecht is vind ik moeilijk te bepalen, zowel politiek als kunstwereld brengt goede en fouten argumenten in.

Ik wil in geen geval een slachtofferrol. Ik heb mijn portie ellende gehad en, zoals Julia Cameron schrijft in ‘the artist way’, geloof ik niet dat tegenslag noodzakelijk is om een goed kunstenaar te zijn. Daarnaast weet ik nu dat ieder mens geluk en overvloed in zijn leven kan creëren door zijn denken aan te passen (zie wet van aantrekking).

Ik ben dankbaar voor elke dag dat ik kan creëren. Elk compliment, expositie, artikel of verkoop motiveert me om door te gaan. Dus als de kopers dit bedoelde met ‘steunen’, dan is alle steun van harte welkom.

www.biancavanbaast.nl