Guest september 2014: Natasja Bennink

Guest toont deze maand het beeld “lief buikje’ door Natasja Bennink.

Natasja Bennink

Begin juni koos ik een bankje uit in het Jacob Cramerpark waar ik wachtte tot het Drents Museum opende. Een paar minuten later betrad ook een ouder echtpaar het park en hoorde ik de vrouw tegen haar man zeggen, “Stoere meid”. Ik kon dit alleen maar beamen. We keken met zijn drieën naar het bronzen beeld ‘Venus van Drenthe’ van Natasja Bennink. Een staand vrouwenfiguur met haar armen over elkaar en de kin trots omhoog, naakt en puur.

Ik heb lief gehad - Natasja Bennink

De beschrijving ‘puur’ kan voor elk werk van Natasja Bennink opgaan. Maar ook oer, geaard en zonder poespas. De beeldhouwster toont de mens, met name de vrouw, zoals ze zou moeten zijn. Niet zondig en zedig zoals de kerk haar eeuwenlang heeft afgebeeld. Of onzeker en respectloos naar zichzelf, zoals we haar nu regelmatig in de media terug zien. Maar vrij, trots, vol passie en handelend vanuit zelfvertrouwen. Het is de innerlijke kracht die zij weet vast te leggen.

Lief buikje - Natasja Bennink

Via haar beelden lijkt Bennink het leven te vieren. Lief buikje, het beeldje dat we deze maand op Guest tonen, doet me dan ook denken aan de moedergodin, symbool voor vruchtbaarheid, de cyclus van groei, creativiteit, liefde, seksuele vereniging en zorg.

Door het weglaten van het gezicht wordt het figuurtje anoniem en kan elke vrouw zich herkennen in deze aanstaande moeder. De beeldhouwster toont haar als 100% vrouw en vol hoop gericht op de toekomst. En mede dankzij de vluchtige, rauwe toets waarmee het beeld is opgebouwd ervaren we de kracht waarmee deze moeder in het leven staat.

Ps: Eind juli kocht het Drents Museum twee werken van Natasja Bennink aan, waaronder de hierboven beschreven ‘stoere meid’: De Venus van Drenthe’.