Schuld en zonde

Vanmiddag werd ik, terwijl ik op mijn fiets wilde stappen, aangehouden door een blonde jongeman; Of hij me een vraag mocht stellen?

Ik keek om me heen. Ondanks zijn onschuldige koppie, was ik op mijn hoede. Ik bevond me op een druk fietspad, langs een nog drukkere straat, maar het zicht op de weg werd ontnomen door een grote bus. Achter de jongeman ijsbeerde een andere man, die ik 15 minuten eerder ook al onrustig op en neer had zien lopen. Schijnbaar hoorde deze twee bij elkaar. Het stapeltje flyers in de hand van de tweede man deed me vermoeden dat het toch geen kwaad kon even te luisteren naar de te stellen vraag. Dus ik hield stil.

De jongeman wees in de richting van de geparkeerde bus; Wat ik dacht als ik daar naar keek? Ik verplaatste mijn blik naar links.
Voor de bus stond een groot houten kruis. Donker bruin met rode strepen aan de uiteinden en enkele flinke beschadigingen.
Natuurlijk dacht ik meteen aan de man die ooit gestorven was aan het kruis, maar dat was zo’n cliché, dus ik draaide me om en antwoordde dat het niet zo’n prettige associaties bij me opriep. “Hoezo dan?” vroeg de jongeman. Het gesprek dat volgde ging toch al snel over op Jezus en God.

 

Weegschaal - Bianca van Baast

Peilend naar mijn reactie, vertelde de jongeman dat Jezus aan het kruis gestorven was voor onze zonden. Doordat God ons zijn zoon had gegeven hoefden wij niet meer te boeten. Willem, zo bleek deze prediker te heten, vergeleek het met zijn eigen vader die in het verleden de boetes van zoonlief betaalde als die zich weer eens niet aan de snelheid had gehouden; Willem ‘zondigde’ en die goede vader loste het op. Het was puur liefde wat zijn vader en God de vader hadden gedaan, verkondigde hij met een grote glimlach.
“Pure domheid van je vader!”, antwoordde ik. “Zo leer je nooit verantwoordelijk te worden voor je eigen acties. En dat geldt trouwens ook voor dat hele Jezus verhaal. Lekker makkelijk om Jezus op te laten draaien voor jouw ‘zonden’.” Verbouwereerd keek hij me aan.

“En ik geloof trouwens niet in zonden”, ging ik verder. “Iedereen maakt fouten, doet domme dingen, maar dat heb je nodig om te leren. Ik denk dat God dat wel begrijpt en je hiervoor vergeeft, net zoals je eigen vader je jouw boetes heeft vergeven. Toch?”
“Ja”, knikte hij beduusd. “Maarre….”, probeerde hij nog.

De belofte - Bianca van Baast

Onderweg naar huis bedacht ik me hoe beperkend geloven in zondes eigenlijk is. Zondes zijn ooit bedacht door mensen die streefden naar macht; zolang een mens zich schuldig voelt houdt men zich klein en ondergaat men elke ‘boete’. De ‘schuldige’ denkt dat alleen God vergiffenis kan schenken en dus wendt men zich naar zijn aardse vervangers: de pastoor, priester, (aarts)bisschop en/of paus. Die weten hun kudde perfect op zijn plek te houden door ze gebeden te leren die als mantra’s worden opgedreund. Klakkeloos, zonder na te denken over de betekenis van de woorden veroordeeld men zichzelf keer op keer.

Kijk maar eens naar de onderstaande teksten:

Mea Culpa, schuldbelijdenis

Ik beken tot de Almachtige God,
tot de heilige Maria de eeuwige Maagd,
tot de heilige Aartsengel Michaël,
tot de heilige Johannes de Doper
tot de heilige Apostelen Petrus en Paulus,
tot alle heiligen en tot U, broeders (en tot U, vader),
dat ik heb gezondigd,
in gedachten, woorden en daden:
door mijn schuld,
door mijn schuld,
door mijn grote schuld.
Daarvoor vraag ik de heilige Maria,
de eeuwige Maagd,
de heilige Aartsengel Michaël,
de heilige Johannes de Doper,
de heilige Apostelen Petrus en Paulus,
en alle heiligen, en U, vader,
voor mij te bidden tot de Heer onze God.
Amen.

Domine, non sum dignus ( Heer, ik ben niet waardig) een gebed waarbij
de gelovige zijn onwaardigheid belijdt.

Priester:
Zalig zij die genodigd zijn aan de maaltijd des Heren.
Ziet het Lam Gods, Dat wegneemt de zonden der wereld.

Gelovigen:
Heer, ik ben niet waardig, dat Gij tot mij komt.
maar spreek slechts één woord en ik zal gezond worden.

Priester:
Het Lichaam en Bloed van onze Heer Jezus Christus
beware uw ziel ten eeuwigen leven. Amen.

Onze vader

Onze Vader Die in de Hemel zijt,
Uw Naam worde geheiligd;
Uw Rijk kome;
Uw wil geschiede op aarde zoals in de Hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood;
en vergeef ons onze schuld,
zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven
en leid ons niet in bekoring,
maar verlos ons van het kwade.
(In de Mis volgt nu het embolisme) Verlos ons Heer, van alle kwaad. Geef vrede in onze dagen. Dat wij, gesteund door Uw barmhartigheid, vrij mogen zijn van zonden en beveiligd tegen alle onrust: hoopvol wachtend op de Komst van Jezus, Messias, Uw Zoon.
Want van U is het Koninkrijk,
en de kracht,
en de heerlijkheid
in eeuwigheid.
Amen.

Tegen iedereen die deze blog leest, ongeacht of je gelovig bent of niet, zou ik willen zeggen: Stop alsjeblieft met jezelf te beschuldigen en je onwaardig te voelen. Alles wat je doet, goed of fout, doe je om te groeien, uit liefde voor jezelf. Voel je niet schuldig om iets wat je hebt gedaan, maar weet dat je de volgende keer een andere keuze kunt maken. Hopelijk is deze keuze dan vol liefde en respect voor jezelf én je omgeving.
Weet dat schuld een gevoel is die niemand anders bij je kan wegnemen; Alleen jij kunt jezelf vergeven. Die vergeving heb je nodig, want schuld vreet aan je en maakt je wraakzuchtig, wat het weer moeilijker maakt om liefdevolle keuzes te maken.

Heel veel liefs toegewenst,
Bianca

In these arms I and II - Bianca van Baast

www.biancavanbaast.nl