Enkele jaren geleden moest ik in Keulen zijn om een expositie in te richten. Omdat het een solo expositie van formaat was besloot ik te blijven overnachten. Bovendien zou ik dan tussendoor voldoende tijd hebben om de omgeving te verkennen.
Van de galeriehouder had ik vernomen dat zijn vrouw regelmatig een wandelingetje maakte over het kerkhof in de buurt. Bij deze mededeling keek ik de man vragend aan. Meende hij dit nu echt? Wandelen over een kerkhof, was dat niet een beetje luguber? En ben je niet zo uitgewandeld over zo’n stukje grond? “Nee,” verzekerde hij mij; “Het is een prachtig, groot kerkhof.” Ik moest het zeker eens gaan bekijken.
Nieuwsgierig door hun enthousiasme bezocht ik, vroeg in de ochtend de volgende dag, het kerkhof. De galeriehouder had niet gelogen.
Het Melatenfriedhof is een gigantisch kerkhof waar je makkelijk kunt verdwalen. De padden zijn er breed en de natuur eromheen is mooi verzorgt. Dit, in combinatie met de prachtige grafsculpturen, geven je het idee door een beeldentuin te wandelen. Kleine papegaaien, zover ik begreep ontsnapt uit een dierentuin uit de buurt, luisteren de omgeving op met hun kleuren en getetter. Het enige wat je verder nog af en toe ziet bewegen zijn de vele eekhoorns die er huizen.
De grafmonumenten verschillen nogal van elkaar. Op de graven van ‘de gewone burger’ staat niet meer dan een kruisje of een zerk. Terwijl de grote familiegraven heel wat vierkante meters in gebruik hebben. Niet alleen qua grondoppervlakte; maar men weet ook de hoogte te gebruiken middels wanden, zuilen en beelden.
Enkele van die Jugendstil sculpturen deden me stilstaan van verbazing. Ik vond ze zo indrukwekkend. Ik besloot bij mijn eerst volgende bezoek aan Keulen terug te keren naar het Melatenfriedhof. Dit keer met fototoestel. Je begrijpt dat de kaart in mijn camera binnen de kortste keren vol zat….?!
 |
| The Guardians - Bianca van Baast www.biancavanbaast.nl |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten